Μουσεία & Παράδοση
Μουσείο υδροκίνησης Δημητσάνα
Το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης, στη Δημητσάνα, προβάλλει τη σημασία της υδροκίνησης στην παραδοσιακή κοινωνία. Εστιάζοντας στις βασικές προβιομηχανικές τεχνικές που αξιοποιούν το νερό για την παραγωγή ποικίλων προϊόντων, τις συνδέει με την ιστορία και την καθημερινότητα της τοπικής κοινωνίας στο πέρασμα του χρόνου.
Τι θα δείτε ;
Το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης έχει αποκαταστήσει παραδοσιακές εγκαταστάσεις και υδροκίνητους μηχανισμούς. Τα εργαστήρια περιβάλλονται από πυκνή βλάστηση και άφθονα τρεχούμενα νερά, όπου μπορείτε να περιηγηθείτε. Οι μόνιμοι εξοπλισμοί τους έχουν αποκατασταθεί στην αρχική τους λειτουργία.
Το πρώτο κτήριο στεγάζει νεροτριβή και αλευρόμυλο με οριζόντια φτερωτή. Στο διπλανό δωματιάκι, με το τζάκι, ζούσε ο μυλωνάς με την οικογένειά του, κατά κανόνα πολυμελή.
Έξω από τον μύλο θα δείτε ρακοκάζανο, που στηνόταν στην ύπαιθρο μετά τον τρύγο, για την παραγωγή τσίπουρου από τα στέμφυλα.
Ακριβώς απέναντι, διώροφο κτήριο στέγαζε την κατοικία του βυρσοδέψη (πάνω) και το βυρσοδεψείο (κάτω). Το εσωτερικό του εργαστηρίου είναι χωρισμένο σε ζώνες που αντιστοιχούν στα διάφορα στάδια επεξεργασίας των δερμάτων.
Το λιθόστρωτο οδηγεί σε πλάτωμα, όπου διαμορφώνεται φυσική δεξαμενή, και καταλήγει στον μπαρουτόμυλο. Το μπαρούτι, ισχυρό στοιχείο της πολιτισμικής ταυτότητας της περιοχής, διατηρείται ζωντανό στη μνήμη και τις αφηγήσεις των κατοίκων της. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, οι Δημητσανίτες τροφοδοτούσαν τον αγώνα με το απαραίτητο αυτό πολεμικό υλικό. Ο Κολοκοτρώνης γράφει χαρακτηριστικά: «Μπαρούτι είχαμε, έκαμνε η Δημιτζάνα». Εδώ μπορείτε να δείτε τον κινούμενο μηχανισμό ενός μπαρουτόμυλου με κοπάνια, που είχε εξαφανιστεί στην Ευρώπη ήδη από τον 18ο αιώνα, ενώ στη Δημητσάνα χρησιμοποιήθηκε κατά την Επανάσταση, αλλά και έως τις αρχές του 20ού αιώνα.
Μετά την επίσκεψή σας εδώ, συνεχίστε την περιδιάβασή σας στο φαράγγι του Λούσιου.
Μουσείο δασικής ιστορίας Μαινάλου
Το 1939 κατάσκευάστηκε στο Χρυσοβίτσι Αρκαδίας το εργοστάσιο υλοτομίας, ένα από τα πρώτα στην Ελλάδα, όπου και στεγάζεται σήμερα το Δασικό Μουσείο Μαινάλου. Πρόκειται για έναν χώρο που ιχνηλατεί τα πρώτα βήματα της βιομηχανικής επανάστασης στον αρκαδικό χώρο και ταυτόχρονα αναδεικνύει τη σημασία του σπουδαίου βουνού, στην ιστορία του τόπου.
Πολεμικό μουσείο Τρίπολης
Λειτουργεί όλο τον χρόνο
Το Πολεμικό Μουσείο Τρίπολης στεγάζεται στην πλατεία του Αγίου Βασιλείου και στη γωνία με την οδό Εθνομαρτύρων, καταλαμβάνοντας το ισόγειο του οικήματος του Ιωάννη Μαλλιαρόπουλου.
Εγκαινιάστηκε το 2000 απαντώντας στην ανάγκη και την απαίτηση της πόλης του Αγώνα και της Επανάστασης. Περιλαμβάνει κυρίως εκθέματα από τον αγώνα του 1821, όπως και του πολέμου του 1940.
Έχει έντεκα ενότητες που καλύπτουν θεματικά τους αγώνες των Ελλήνων: όπλα και τεκμήρια από την επανάσταση του 1821, τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο, τον Μακεδονικό Αγώνα μέχρι τη Μέση Ανατολή και την Απελευθέρωση.
Στις αίθουσες του μουσείου φιλοξενούνται μια προτομή του Κολοκοτρώνη καθώς και ένα μεγάλο εκμαγείο μνημείων που εξυμνούν τον στρατηγό Θ. Κολοκοτρώνη, ενώ τα μπαρουτοκαπνισμένα τουφέκια και οι αυθεντικές σπάθες είναι που προκαλούν δέος.
Στις αίθουσες του Πολεμικού Μουσείου και στις συλλογές του βλέπει κανείς ανάγλυφη την ιστορία αυτής της Τρίπολης αλλά και όλης της Αρκαδίας.
Μουσείο Κολοκοτρώνη - Ιστορικό Λιμποβίσι
Λειτουργεί όλο τον χρόνο
Στο Λιμποβίσι, το χωριό των Κολοκοτρωναίων, κοντά στο Χρυσοβίτσι και την Πιάνα, έχει ανακατασκευαστεί το σπίτι του Θ. Κολοκοτρώνη με δαπάνες του Αρκάδα επιχειρηματία Π. Αγγελόπουλου. Το σπίτι είναι πετρόχτιστο, κτισμένο σύμφωνα με τις μαρτυρίες κατά τα πρότυπα του παλαιού. Ακριβώς δίπλα του υπάρχουν ερείπια του παλιού σπιτιού. Ο γύρω χώρος είναι διαμορφωμένος σε μικρό πάρκο. Σήμερα το σπίτι λειτουργεί σαν μουσείο και φιλοξενεί σύγχρονο εικονογραφικό υλικό από τη ζωή και δράση του Θ. Κολοκοτρώνη.
Το σπίτι των Κολοκοτρωναίων στο Λιμποβίσι, κέντρο και ορμητήριο της ένδοξης γενιάς, βρισκόταν σε κεντρικό σημείο του χωριού κοντά στην εκκλησία του Αη-Γιάννη.
Σύμφωνα με ιστορικές πληροφορίες, το σπίτι καταστράφηκε το 1770-71, όταν οι Αλβανοί πέρασαν το Μοριά από <<φωτιά και τσεκούρι>>, καταπνίγοντας την εξέγερση των Πελοποννησίων κατά τα Ορλωφικά.
Διεθνές μουσείο Μίκης Θεοδωράκης Ζάτουνα
Λειτουργεί όλο τον χρόνο
«Το Μουσείον» δημιουργήθηκε με σκοπό να τιμήσει τον μουσικό, τον συνθέτη, τον άνθρωπο που αγάπησε τη Ζάτουνα, τους Ζατουνίτες αλλά και όλους τους Έλληνες, τον Μίκη Θεοδωράκη.
Στεγάζεται στο παλαιό πέτρινο Δημοτικό Σχολείο της Ζάτουνας, εκεί όπου οι άλλωτε νεαροί μαθητές και μαθήτριες μάθαιναν τα πρώτα τους γράμματα, διάβασαν τις πρώτες τους λέξεις και έκαναν όνειρα για τη ζωή.
Το σχολείο βρίσκεται στην κεντρική πλατεία, απέναντι από την πετρόκτιστη εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Παναγία Ελοβίτισσα), η οποία χτίστηκε το 1853.
Το Μουσείο συνάμα αποσκοπέι στη διατήρηση του συμβολισμού που είναι σύμφυτος με τη Ζάτουνα, ο εξόριστος, ο εκτοπισμένος, αν και δεσμώτης, εξακολουθεί να σκέφτεται ελεύθερα, να εμπνέεται και να δημιουργεί έργα μνημειώδη, που διατηρούν άσβεστο το μήνυμα της ελευθερίας, το μεταλαμπαδεύουν στις επόμενες γενιές και τις παρακινούν σε γόνιμες παρεμβάσεις στα σημαντικά κοινωνικά ζητήματα της εποχής μας.
Λαογραφικό μουσείο Πιάνας
Λειτουργεί όλο τον χρόνο
Πάνω ακριβώς από την πλατεία του χωριού Πιάνα βρίσκεται Λαογραφική Συλλογή που λειτουργεί με τη φροντίδα του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου.
Στο ισόγειο παλαιού σπιτιού, που παλαιότερα χρησίμευε σαν αποθήκη, εκτίθενται με καλαισθησία διάφορα είδη του λαϊκού βίου καθώς και εκκλησιαστικά αντικείμενα.
Το Μουσείο δίνει στον επισκέπτη μια αντιπροσωπευτική εικόνα οικογενειακής, αγροτικής και επαγγελματικής ζωής του χθες. Στο ένα τμήμα του περιλαμβάνει αντικείμενα και εργαλεία της καθημερινής ζωής και των παραδοσιακών καλλιεργειών: αργαλειός, είδη οικιακής χρήσης, σοφράς, πιθάρια, άροτρο, είδη ένδυσης κ.α. Σε ξεχωριστό τμήμα εκτίθενται εκκλησιαστικά σκεύη, εικόνες λαϊκές, βυζαντινές και μεταβυζαντινές, μανουάλια, όπλα και σφραγίδες.